ฝ่าเกลียวคลื่น
116 Share
ปีที่ 1 ฉบับที่ 1
15 - 30 พฤศจิกายน 2565
หน้า 10/14
กลับหน้าแรก
“ว่ากันด้วยเรื่องการชุมนุม”

การชุมนุมเป็นตัวชี้วัดอย่างหนึ่งของระบอบประชาธิปไตย ในสังคมประชาธิปไตยการชุมนุมเป็นเรื่องปกติ เป็นการเปิดพื้นที่ให้กับผู้คนในสังคมที่มีความคิดเห็นในเรื่องราวต่างๆได้ แสดงออกสนับสนุนหรือคัดค้านโต้ แย้งในสิ่งที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย ที่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้ก็เพราะว่าชีวิตได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับการชุมนุม หลายครั้ง ในหลายๆรูปแบบ หลายพื้นที่ คิดว่าน่าจะเป็ นการสรุปบทเรียนที่ “ว่าด้วยเรื่องของการ ชุมนุม”มาเล่าสู่กันฟัง ด้วยเหตุผลที่ว่าพื้นที่จังหวัดสงขลาของเราเป็นเสมือนสนามของการ ชุมนุมทั้งในเรื่องการเมืองในระดับชาติ และการชุมนุมของชุมชนที่ลุกกันขึ้นมาปฏิบัติการชุมนุมเพื่อเรียกร้อง คัดค้านหรือรณรงค์ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง อย่างเข้มข้นจริงจัง สดๆร้อนๆก็กรณีการบุกรุกแหล่งโบราณสถานหัวเขาแดงเมืองเก่า สงขลา ที่กำ ลังดำ เนินการกันอยู่อย่างต่อเนื่อง.....

ผมเข้าไปเกี่ยวข้องกับการชุมนุมครั้งแรกในปี2535 ที่เรียกกันว่าพฤษภาทมิฬ เป็นการเข่าวมในกรุงเทพฯแต่พอเหตุการณ์ยืดเยื้อแผนการชุมนุมถูกออกแบบ ให้มีการกระจายการชุมนุมออกสู่ภูมิภาคต่างๆ สงขลาคือเป้าหมายหนึ่งเพราะมี สถาบันการศึกษามาก มีปัญญาชนที่เป็นครูอาจารย์มีนักศึกษนักกิจกรรม ทำ ให้การจัดการชุมนุม สามารถเกิดขึ้นได้ไม่ยาก